فقير فى الحب
انا ماملكش فى الدنيا غير قلب بيعشق عنيكى
واخاف اقول احبك مقدرش اوفى حبى ليكى
انتى بنت السلطان وانا فقير الحال على قدى
ومتغرب وسط الناس وكنت خايف اجبلك ورد يفضح
سرى
انتى زى السما والسحاب بعيدة وانا مرمى ع
الارض زى اى حديدة
حاولت اكتم جوايا اتغيرت حياتى وظروفى
بس نفسى اتكلم ومانعنى خوفى
انا مش خيال ولا امير جايب مهرك ودهبك وعاجك
انا يادوب عاشق من وسط عشاقك
ابص عليكى من بعيد وتأمل عنيكى وسط الليل
وفراقك
حاولت استعبط كتير واسمع صوتك يدب الخوف جوة
جوفى
وارجع من غير ما اكون ملو اليد وتتوه منى حروفى
بحق الليل والقمر والسهر ادينى فرصة اقولك عن
خوفى
اللى مكبوت جوايا يمكن ارتاح وتترتب حروفى
انتى بنت السلطان قولتهالك زمان انتى حاجة
كبيرة عليا
مينفعش اقرب منك غير ان افرح بنظرتك من عنيا
ياما وحشنى صوتك وحاولت اعيش مع غيرك
جمالك يقلق النعسان وصوتك بلوة ع الشبان
ابوها باشا م الاعيان وجدها كان وعمها كان
وهو فقير بياخد غربته فى حضنه وبينامو وكانت
سارقه احلامه
ودايما جاية فى كلامه ساعة الفرح يتمناها
ادامه
وساعة الصبر بتحليله ايامه ويكتب شعر
انا والليل مرهونان فى البدو وصحرائى مسافات
وانت بطيئة العدو
هنا لا شىء يا محبوبتى يدوى ويكتب شعر
عنيكى فدانين راحة وانا تعبان وميحسش حلاوة
المية غير عطشان
خدتنى الاحزان لسهر ليالى طوال عينى تدمع
عليكى
وحضن سألنى فى رعشة راحت فين لمسة ايديكى
انا لو اطول اخبى من عنيكى الشمس كنت قدرت
اخبيها
بس مينفعش فقير الحال يبنى قصر عشان ملكة
يحميها